بسياري از ما با اين فكر بزرگ شدهايم كه استعداد، يك چيز ذاتي است و خدادادي؛ مانند موي قهوهاي و چشمان آبي. بنابراين ما فرض را بر اين گذاشتهايم كه مطمئنترين علامت استعداد، موفقیت فوري، زودهنگام و بدون تلاش ميباشد؛ يعني يك نابغهي کمسنوسال بودن.
در حقيقت، تحقيقات معتبر زيادي نشان دادهاند كه اين فرضيه اشتباه است. موفقیت اولیه و زودهنگام، پيشگوي ضعيفي براي موفقیت در بلندمدت ميباشد. بسياري از افراد با عملكرد سطح بالا در ابتدا ناديده گرفته شدهاند؛ سپس آهستهآهسته رشد كردند و به ستاره تبديل شدند.
اين ليست شامل اين افراد ميباشد؛ ولي محدود به آنها نيست:
ـ مايكل جُردن (از تيم دبيرستان كنار گذاشته شد.)
ـ چارلز داروين (معلّمها او را دانشآموزي معمولي و حتّي كندذهن ميپنداشتند.)
ـ والت ديسني (از شغل اولیهی خود به خاطر عدم تصويرسازي ذهني اخراج شد.)
ـ آلبرت اينشتين، لوئيس پاستور، پاول گاوگوين، توماس اديسون، لئو تولستوي، فرد آستاير، وينستون چرچيل، لوسيل بال و…
يك تئوري توسّط خانم دكتر كارول د. ويك از دانشگاه استنفورد ارائهشده و بسط يافته كه بر آن مبنا اگر افراد کمسنوسال و با عملكرد خيلي خوب، مورد تشويق و تحسين و توجّه بیشازحد قرار گيرند، بهطور ذاتي از اين حالت «جادويي» خود محافظت خواهند كرد و درنتیجه ريسك كمتري خواهند كرد؛ چيزي كه درنهایت، يادگيري آنها را كند ميكند.
مراكز پرورش نخبهها بر مبناي استعداديابي، بنا نشده است؛ بلكه بر مبناي پرورش استعدادها و ساختن نخبهها استوار است. روز به روز در اين مراكز، مربّيان با رشد زودهنگام و سريع نوآموزان، تحت تأثير بیشازحد قرار نميگيرند و وانمود نميكنند كه ميدانند کدامیک در آينده موفّق خواهند شد. زماني كه داشتم از مركز تمريني المپيك ايالت متحده در كولورادو اسپرينگز بازديد ميكردم، در اتاقي كه پنجاه نفر از مربّيان باتجربه گرد هم آمده بودند، اين سؤال را مطرح كردم كه آيا ميتوانند بهطور دقيق ميزان شانس يك ورزشكار پانزدهسالهي سطح بالا را در كسب مدال در مسابقاتي كه دو سال بعد قرار است برگزار شود، بسنجند؟
فقط يك مربّي، دستش را بالا آورد. (تعجبآور نيست. او مربّي ژيمناستيك بود؛ ورزشي كه در آن ورزشكاران، زود به اوج عملكرد ميرسند و نوع بدن، نقش اصلي را دارد.)
اگر شما موفقیت اولیه و زودهنگامي كسب كردهايد، تمام تلاش خود را بكنيد كه تحسينها را فراموش كرده، خود را تحتفشار قرار دهيد تا سطح تواناييهاي خود را بالاتر برده و مرزهاي تواناييهاي خود را گسترش دهيد و بدانيد آنچه باعث رشد شما ميشود، سختكوشي مداوم، يادگيري و جسارت ریسک کردن ميباشد. اگر موفقیت اولیه كسب نكردهايد، دست از تلاش برنداريد. در عوض به تلاشهاي اولیهی خود بهعنوان تجربيات بنگريد؛ نه بهعنوان معياري براي قضاوت. به خاطر داشته باشيد پرورش نخبهها مانند دوي ماراتن است؛ نه دوي سرعت.