مزایا،معایب،مشکلات و خطاها در برنامه استعدادیابی والیبال

مزایا،معایب،مشکلات و خطاها در برنامه استعدادیابی والیبال

مزایای استفاده ازسیستم علمی در فرایند استعدادیابی:

• به طور اساسی زمان لازم برای دستیابی به حداکثر پتانسیل عملکردی را به دلیل انتخاب افراد مستعد در ورزش کاهش می دهد.
• استفاده بهینه از امکانات و منابع، چون برای افرادی به کار می روند که احتمال موفقیت بیشتری دارند.
• از هدر رفتن حجم زیادی از کار و انرژی و استعداد مربیان جلوگیری می کند. کارایی و اثربخشی مربیان افزایش می یابد چرا که پس از انجام استعدادیابی، به ورزشکارانی با قابلیت های بالا و ممتاز تمرین می دهند.
• تعداد ورزشکارانی که هدف آن ها رسیدن به سطح بالای عملکرد می باشد و می‌توانند به آن سطح برسند افزایش می یابد و رقابت بین آنها زیاد می شود. در نتیجه تیم ملی قوی تر و یک دست تری ایجاد می شود که قادر به عملکرد بین‌المللی بهتری خواهد بود.
• باعث افزایش اعتماد به نفس یک ورزشکار می شود زیرا عملکرد او نسبت به عملکرد دیگر ورزشکاران هم سنش که در فرایند استعداد یابی قرار ندارند مورد توجه بیشتری قرار می گیرد.
• به طور غیرمستقیم بکارگیری شیوه علمی در تمرین دادن را تسهیل می کند، زیرا متخصصین علوم ورزشی که در استعدادیابی فعالیت می کنند این انگیزه را دارند که با نظارت بر شیوه تمرینات ورزشکاران، به کار خود ادامه دهند.

معایب احتمالی استعدادیابی:

• ممکن است در مواردی به علایق فرد توجه نشود.
• ممکن است باعث تخصصی شدن زودهنگام نونهالان شود.
• در مواردی که بازیکن به اشتباه مستعد ارزیابی شده است، ممکن است استعداد یاب ها بر خطای خود پافشاری کنند و بدون پذیرش اشتباه اولیه، سعی در حفظ او در درون سیستم توسعه استعدادها کنند.
• در مواردی که یک بازیکن به اشتباه بی استعداد تشخیص داده می شود ممکن است دچار مشکلات روحی بشود و یا حتی از ورزش کناره گیری کند.

مشکلات پیش روی برنامه استعدادیابی:

• بی‌ثبات و ناپایدار بودن ویژگی‌های جسمانی در نونهالان و نوجوانان
• بلوغ؛ سن دقیقی برای بلوغ نوجوانان دختر و پسر وجود ندارد. نوجوانانی با سن شناسنامه ای برابر دارای سطح بلوغ متفاوت هستند. بعضی‌ها زودتر بالغ می‌شوند و بعضی‌ها دیرتر. پسر‌های زود بالغ دارای توان هوازی، قدرت و مهارت‌های حرکتی بالاتری نسبت به همسالان دیر بالغ یا با بلوغ عادی خود هستند. تحقیقات نشان داده که زود بالغ‌ها اغلب به عنوان فرد مستعد انتخاب می‌شوند، در حالیکه گذر زمان نتیجه بر عکس را نشان می‌دهد.
• استعداد به عنوان مفهومی پویا؛ عوامل زیادی بر عملکرد آتی فرد مستعد تأثیرگذار هستند که اغلب آنها ناپایدار و متغیر هستند، بنابراین نمی‌توان عملکرد بازیکن مستعد تشخیص داده شده را در آینده به راحتی پیش‌بینی کرد.
• استفاده از متغیر‌های محدود؛ در اکثر تحقیقاتی که در مورد استعدادیابی در سراسر جهان انجام شده فقط متغیرهای محدودی و به طور جداگانه مورد بررسی قرار گرفته اند. مثلاً فقط فاکتور‌های آنتروپومتریک ، یا فقط فاکتور‌های فیزیولوژیکی و یا فقط فاکتور‌های ذهنی و روانی مورد تحقیق قرار گرفته اند.

خطاهای اکثر برنامه‌های استعدادیابی و پرورش استعدادها که باید برطرف شوند:

• تمرین و مسابقه بیش از آنکه بر مبنای سن توسعه و سن بیولوژیکی باشد بر مبنای سن شناسنامه ای می‌باشد.
• برنامه های تمرینی از دوره های حساس تمرین پذیری، بهره‌برداری بهینه را انجام نمی دهند؛ و در مراحل مختلف بیش از آنکه بر فرآیند (تمرین و توسعه بازیکنان) تأکید داشته باشد بر نتایج کوتاه مدت (پیروزی در مسابقه) تأکید دارد.
• بازیکنان در حال رشد و توسعه تمایل دارند که کمتر تمرین کنند و بیشتر مسابقه دهند؛ که معمولاً این امر روی تصمیمات مربیان و روش‌های تمرینی نیز تأثیر می‌گذارد.
• برنامه های تمرینی و مسابقه ای بزرگسالان برای ورزشکاران در حال رشد و توسعه اعمال می شود.
• برنامه‌ها و روش‌های تمرینی ایجاد شده و رشد یافته برای مردان، برای زنان نیز به همان صورت مورد استفاده قرار می‌گیرد.
• جابجایی‌ها، حرکات و مهارت‌های ورزشی پایه به طور مناسبی آموزش داده نمی‌شود.
• کلاس های ورزشی مدارس، برنامه‌های ورزشی تفریحی و غیر‌حرفه‌ای با برنامه‌های تمرینی و مسابقه ای حرفه‌ای ارتباط و یکپارچگی ضعیفی دارند.
• آگاه ترین و باتجربه ترین مربیان بیشتر تمایل دارند تا با ورزشکاران با سنین بالاتر و سطح بالا کار کنند. اکثر مربیانی که با بازیکنان در حال رشد کار می‌کنند از مهارت، تجربه و دانش کافی برخوردار نیستند.
• روند حرکتی والیبال و آنچه که در آینده رخ خواهد داد، مورد توجه قرار نمی‌گیرد.

نتایج این خطاها در برنامه های استعدادیابی و پرورش استعدادها:

• کودکان از برنامه‌های تمرینی و مسابقه لذت نمی‌برند، چراکه این برنامه‌ها برای بزرگسالان طراحی شده است و بیشتر بر نتایج تمرکز دارد تا بر فرآیند.
• کودکان و بزرگسالانی با توانایی‌های حرکتی، تکنیکی و مهارتی ضعیف و فاقد پایه‏ مناسب در آمادگی جسمانی.
• به دلیل یکپارچه نبودن برنامه ها در سطوح مختلف در هریک از تیم‌های مدرسه، منطقه، استان، باشگاه، و ملی، بازیکنان به مسیرها و جهات مختلف و گاه متضاد هدایت می شوند.
• به دلیل عدم حمایت یکپارچه و مداوم، بازیکنان انگیزه خود را از دست می‌دهند، در نتیجه سطح عملکرد آنها کاهش می‌یابد.
• فقدان برنامه رشد و توسعه ساختاریافته برای نسل بعدی بازیکنان بین‌المللی
• عملکرد بی ثبات در سطح بین‌المللی
• مصدومیت‌ها، نا امیدی و بی‌انگیزگی، از دست دادن توان برای ادامه ورزش به دلیل تمرین و فشار بیش از حد و یا تمرینات نامناسب.