شش مرحله برای پرورش بازیکنانی در سطح جهانی ورزش والیبال،مرحله اول: مرحله شروع فعال؛ تا 6 سالگی

شش مرحله برای پرورش بازیکنانی در سطح جهانی ورزش والیبال

مرحله اول: مرحله شروع فعال؛ تا 6 سالگی

در این بخش به طور خلاصه در مورد اینکه چرا فعالیت‌های جسمانی در طول 6 سال اول زندگی کودکان (مرحله شروع فعال) این قدر مهم است و همینطور چه نوع از فعالیت‌های جسمانی از اهمیت بیشتری برخوردارند، بحث خواهد شد. در این مرحله که تغییرات مهمی در مغز کودکان رخ می‌دهد، فعالیت‌های جسمانی می‌توانند توسعه بهینه مغز را تسهیل کنند. این دوره زمان تغییرات سریع جسمانی و ذهنی است، زمانی که عشق به فعالیت‌های جسمانی می‌تواند کم کم به کودکان تزریق شود و زمانی که عادت به ورزش و فعالیت روزانه توسعه و پرورش می‌یابد. به دلیل اینکه تقریباً همه آنچه که کودکان انجام می‌دهند یا انجام نمی‌دهند، در این مرحله، به وسیله والدین یا پرستاران آنها کنترل می‌شود (زیرا کودکان در این مرحله استقلال کمی در اینکه زمان را چطور بگذرانند دارند)، در نتیجه آنها به مدل و الگویی که از نظر جسمانی فعال باشد نیاز دارند. و مرحله ای مهم در استعدادسازی به شمار می‌رود. هرچقدر در این دوره وقت و انرژی بیشتری برای کودکان صرف شود، مانند سرمایه‌گذاری پرسودی است که منفعت خود را در مراحل بعدی آشکار خواهد ساخت.

چک لیست برای والیدین:

– آیا با کودک خود بازی می کنید تا فعالیت جسمانی بخشی لذت بخش از فعالیت روزانه او باشد؟

– آیا کودک شما همه روزه موقعیت انجام بازی‌هایی را که نیازمند به کارگیری نیرو هستند انجام می‌دهد؟

– آیا کودک شما حداقل یک بار در هر ساعت بازی‌های نشسته و ساکن را رها می‌کند و به بازی‌های ایستاده و پرتحرک می‌پردازد؟

– آیا راه رفتن، دویدن، پریدن، بالا رفتن از جایی، پایین آمدن، بازی با توپ، دوچرخه یا سه چرخه سواری یا بازی با اسکوتر و… در برنامه روزانه کودک شما قرار دارد؟

– آیا کودک شما به وسایل ساده بازی مانند توپ، اسکوتر، راکت و … در فعالیت‌های روزانه دسترسی دارد؟ آیا با کودکان دیگر بازی می‌کند؟

– آیا کودک شما بزرگسالان پرتحرک  را به عنوان مدل و الگو به صورت همه روزه و در حال ورزش کردن می بیند؟

لیست بایدهای مرحله شروع فعال

• موقعیت هایی را برای کودکان فراهم سازید تا از طریق بازی بیاموزند.
• محیطی روشن و پرهیجان برای بازی و فعالیت کودکان به وجود آورید.
• مطمئن شوید که کودکان و نونهالان دامنه وسیعی از تجهیزات و وسایل بازی را در اختیار دارند (مثل توپ، سه چرخه و دو چرخه، اسکوتر، راکت و …) تا با آنها بازی کنند، اما همه آنها را با هم و در یک زمان در اختیار کودکان قرار ندهید. به طور متناوب و چرخشی تجهیزات بازی بچه‌ها را عوض کنید.
• بچه‌ها را در معرض بازی‌های ساختار نیافته ( بازی با کودکان دیگر) قرار دهید، در حالیکه برای حفظ ایمنی چشم از آنها برندارید، و همینطور گاهی آنها را وارد بازی‌های ساختار یافته (بزرگسال – محور) نمایید.
• روی توسعه و پرورش چابکی، تعادل، هماهنگی و سرعت کودکان تأکید کنید.
• مطمئن شوید که تجهیزات از نظر ایمنی، اندازه، وزن، و طراحی برای کودکان مناسب هستند.
• مطمئن شوید که کودکان هر روز حداقل 60 دقیقه فعالیت جسمانی دارند.
• زمان مشاهده‏ی تلویزیون و بازی‌های کامپیوتری و دیجیتالی را محدود نمایید و اینگونه بازی‌ها را در اختیار کودکان زیر 2 سال قرار ندهید.
• فراموش نکنید که کودکان در مهارت های حرکتی مختلف در سنین مختلف ماهر می‌شوند، بنابراین برای ماهر شدن آنها در مهارت‌های پیچیده و یا دشوار که نیازمند هماهنگی بالا و یا استفاده از عضلات کوچک می‌باشد عجله نکنیند. فقط زمانی نگران شوید که یک کودک از نظر مهارت‌های پایه جسمانی از بقیه کودکان هم سن و سال خود عقب باشد. در چنین مواردی با یک پزشک متخصص مشورت نمائید.

 خلاصه موارد مربوط به شروع فعال

مرحله شروع فعال که در توسعه بلند مدت بازیکنان، 6 سال اول زندگی کودک را در برمی گیرد، برای ایجاد فعالیت جسمانی در یک محیط لذت بخش و تشویق کننده در اولین مرحله زندگی و برای ایجاد ظرفیت جسمانی حیاتی و مهم است. تغییرات مهم در مغز کودکان در این مرحله رخ می دهد همین طور فعالیت جسمانی به توسعه مغز کودکان کمک شایانی می کند به دلیل اینکه کودکان در این سنین بسیار وابسته هستند، والدین و یا پرستار کودک باید مطمئن شوند که کودکان از نظر جسمانی فعال هستند و مهارت‌های حرکتی انسانی پایه را پرورش داده اند ( مانند راه رفتن، دویدن، پریدن و حتی نحوه‏ی نشستن و ایستادن مناسب).

برای اینکه کودکان بتوانند مهارت‌های حرکتی پایه را بیاموزند، بدن آنها نیاز به بلوغ و تکامل و موقعیت‌هایی برای بازی و فعالیت جسمانی دارد. با این حال، بازی‌ها و فعالیت‌های جسمانی نباید در روشی ساختار یافته و سیستماتیک اجرا شوند، بلکه بیشتر باید در شرایطی انجام شوند که کودکان را تشویق کند تا از روی علاقه به بازی و جستجو مشغول شوند. اگر بدن به اندازه کافی رشد نکرده باشد برای اجرای یک مهارت، تا زمانی که بلوغ و تکامل کافی به وجود نیاید هیچ کاری برای آموزش آن مهارت نمی‌توان انجام داد. در چنین حالتی، پافشاری در آموزش منجر به ایجاد نا امیدی در کودک می‌شود که می‌تواند مانع از یادگیری بهینه‏ او در آینده گردد.

همین طور که بدن رشد می‌کند و قوی‌تر می‌شود و مغز توسعه می‌یابد، کودکان از نظر جسمانی قادر می‌شوند که فعالیت‌های جدیدی را اجرا کنند. در مراحل معینی کودکان به آمادگی بهینه برای یادگیری می‌رسند، که در آن زمان آموزش بیشترین کارایی را دارد. قبل از آنکه کودکان مهارت‌های پیچیده‌تر را بیاموزند، بدن آنها باید آماده انجام چنین فعالیتی باشد و آنها در اغلب موارد باید مهارت‌های پیش نیاز را در ابتدا بیاموزند. دانستن چگونگی انجام مهارت‌های اولیه پایه می‌تواند یک اولویت در زندگی اجتماعی کودکان و نونهالان باشد. وقتی کودکان می‌توانند یک مهارت را به صورت مستقل انجام دهند، بیشتر علاقه پیدا می‌کنند تا آن مهارت را همراه با دیگر کودکان انجام دهند؛ بدون کمک والدین یا پرستار؛ همین طور وقتی تنها هستند می توانند آن مهارت‌ها را تمرین کنند و در اجرای آنها بهتر شوند. کودکانی که یک مهارت ویژه را نمی‌توانند انجام دهند باید اجرای آن مهارت را در محیطی شاداب،  مثبت و در حالت بازی، تمرین کنند تا به تدریج در آن بهتر شوند. کودکانی که مهارت‌های اولیه را نمی‌توانند اجرا کنند، نخواهند توانست همراه با دیگر کودکان مشغول بازی شوند، در نتیجه خارج از بازی و غیر‌فعال خواهند بود، که ممکن است در توسعه روانی و اجتماعی آنها نیز تأثیر منفی بگذارد. و به دلیل اینکه نمی‌توانند به تنهایی تمرین کنند و این کار برای آنها جذاب و پرهیجان هم نیست، بنابراین  به سرعت بقیه کودکان پیشرفت نخواهند کرد، که این موضوع مانع از شانس مشارکت آنها در بازی‌ها و ورزش‌های مختلف در مراحل بعدی زندگی خواهد شد. مهارت‌های مهم برای کودکان که باید در این مرحله بیاموزند: مهارت‌های بنیادین مانند راه رفتن، دویدن، پریدن، لی لی کردن، کنترل بدن، پرتاب کردن و گرفتن توپ می‌باشد، که در این بین نقش والدین، پرستاران و مربیان و مدیران مهدهای کودک بسیار کلیدی و تعیین کننده است.