اصول عمومی تمرین در والیبال

اصول عمومی تمرین والیبال

برای اینکه تمرین واقعاً اثربخش باشد، لازم است که قوانین و اصول ویژه‌ای را در طراحی و اجرای تمرین بپذیریم و رعایت کنیم. این اصول باید در همه تمرینات آماده سازی ذهنی، جسمانی، تکنیکی و تاکتیکی رعایت شوند. همان طور که در قسمت قبل مطالعه کردید، مربی توانایی کنترل و تغییر همه‏ عوامل مؤثر بر عملکرد و به اوج رسانی بازیکنان را ندارد، بنابراین باید وقت و انرژی خود را صرف عواملی که تحت کنترل او هستند نماید؛ و از سوی دیگر بتواند تشخیص دهد که چه عواملی تحت کنترل او هستند و چه عواملی تحت کنترل او نیستند.

1- انگیزه

وجود انگیزه در بازیکنان نکته کلیدی در یادگیری اثر بخش مهارت‌ها و تداوم و سخت‏کوشی در تمرینات پرفشار و پرشدت می‌باشد. که به عنوان عاملی نامشهود تفاوتی بزرگ بین حضور موفق و ناموفق در رقابت‌ها به وجود می‌آورد، و در سطوح بالا اغلب باعث ایجاد عملکرد عالی و پیشرفت چشمگیر در بازیکنان و تیم‌ها می‌شود؛ چرا که افزایش انگیزه باعث افزایش تمرکز تیم‌ها و بازیکنان روی هدفی مشخص و حفظ این تمرکز می‌گردد.

این اصل بر این نکته تأکید دارد که همه افرادی که در تمرینات شرکت می‌کنند باید با انگیزه باشند. این حقیقت نه تنها در تمرینات ورزشی بلکه در دیگر زمینه‌ها نیز بسیار مهم و کلیدی است؛ به گونه‌ای که اگر “شوق یادگیری” یا ” ولع یادگیری “وجود نداشته باشد، ساعت‌های متمادی از تمرینات فشرده و سنگین نیز در پرورش و بهبود شرایط و عملکرد بازیکنان و افراد تأثیرگذار نخواهند بود: بازیکنی که از انگیزه و اشتیاق کافی برخوردار نباشد نه چیزی یاد می‌گیرد و نه عملکردش بهتر می‌شود. اولین چیز و آنچه که همیشه باید در تمرین تکرار شود، این است که سطح انگیزه، شوق یادگیری و نشاط بازیکنان همیشه بالا نگه داشته شود.

روش‌های مختلفی برای ایجاد انگیزه وجود دارد. ساختار انگیزشی هر فرد در تیم با دیگری متفاوت است و به کارگیری این روش ها بر طبق توسعه ذهنی، روانی و شخصیتی هر بازیکن و نیازهای فردی آنها باید تنظیم شود. یک مربی بایستی با مهارت بالا اثر بخش‌ترین و قابل قبول ترین تکنیک ایجاد انگیزه را در موقعیت مناسب به کار گیرد.

دو تکنیک انگیزشی وجود دارد که تقریباً برای همه افراد و در بسیاری از شرایط از درجه‏ی اعتبار و کارایی بالایی برخوردار است:

الف- تمرین باید از نظر بازیکنان مهم به نظر برسد.

یک مربی باید تمام آنچه را که در تمرین انجام می‌شود و همه وظایف تمرین  را در روشی ارائه دهد که مورد پذیرش قرار گیرد و بازیکنان درک کنند که این تمرین برای پرورش و آماده‌سازی آنها مهم و ضروری است، در نتیجه رسیدن به هدف تمرین از سوی بازیکنان با میل، انگیزه و تلاش انجام می‌شود. آموزش بیشتر بازیکنان به منظور درک بهتر عوامل موفقیت، مشارکت گه گاه آنها در طراحی تمرین، ایجاد تنوع تمرینی و تشریح کامل اهداف و دلایل تمرین و تأثیری که در بهبود عملکرد تیم و بازیکنان می‌گذارد از عوامل مهم تأثیرگذار در افزایش انگیزه بازیکنان می‌باشد. دو عامل دیگر برای ایجاد انگیزه، قرار دادن جریمه و پاداش می‌باشد. این دو عامل نیز از ابزارهای مهم و اثربخش مربی در ایجاد انگیزه هستند که با توجه به فلسفه و نگرش مربی، شرایط فرهنگی و اجتماعی می‌توان از یکی از این دو عامل بیشتر استفاده کرد؛ زیرا به بعضی از بازیکنان خوف جریمه شدن و به بعضی دیگر شوق پاداش گرفتن انگیزه می‌دهد. با این حال به نظر می‌رسد معمولاً پاداش دادن، در ایجاد انگیزه برای دستیابی به اهداف آموزشی کمک بیشتری می‌کند، و اگر نوع پاداش به درستی و با توجه به روحیات بازیکنان انتخاب شود، نفس از دست دادن پاداش گاهی جریمه‌ای سنگین محسوب می‌شود.

ب- هدفگذاری

در تمرین اهداف مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرند. اهداف بلند مدت؛ اهدافی کلی که باید در یک بازه‏ی زمانی بلند مدت یک یا دو ساله و گاهی چندساله به دست آیند. اهداف میان مدت که در بازه‏ی زمانی کمتر از یک سال تعریف می شوند و شامل اهداف برای یک تورنمنت یا یک فصل از مسابقات قرار داده می‌شوند. اهداف کوتاه مدت؛ اهدافی که در یک بخش اصلی والیبال مثلاً پیشرفت در میزان پرش قرار داده می‌شود و در بازه‏ زمانی یک یا دوماهه تعریف می‌شود. اهداف آنی؛ اهدافی هستند که در یک جلسه تمرینی یا یک میکروسیکل یک هفته‌ای تمرینی قرار داده می‌شوند.

اگر تمرینات درست هدفگذاری شود تأثیر انگیزشی قوی ای خواهند داشت و باید بخش جدا نشدنی تمرین باشند. اهداف برای اینکه مؤثر واقع شوند باید  هوشمندانه و چالشی باشند؛ یعنی دستیابی به آن هدف نه باید خیلی راحت باشد و نه باید بیش از حد دشوار و دست نیافتنی به نظر برسد. هدف باید به گونه ای قرار داده شود که بازیکن با بهره‌گیری از همه پتانسیل خود بتواند به آن دست یابد. ویژگی‌های یک هدف‌گذاری خوب و هوشمندانه عبارتند از:

S: اهداف ویژه و تخصصی باشند.

M: اهداف قابل اندازه‌گیری باشند.

A: با تلاش قابل دستیابی باشند؛ بازیکن را به چالش بکشند.

R: اهداف واقع بینانه باشند.

T: اهداف ثبت و پی‌گیری شوند.

2- درک درست از فعالیت و تمرین

این اصل بدان معناست که رابطه‏ی عمیق‌تری بین بازیکنان با تمام آنچه که با تمرین مرتبط است، ایجاد گردد. این کار نیازمند آن است که دلایل و اهداف مراحل مختلف تمرین، نیازها و آنچه که از بازیکنان مورد انتظار است، توسط مربی توضیح داده شوند. درک دلایل هر بخش از تمرینات، به عملکرد بهتر و پرانرژی‏ تر توسط بازیکنان در دستیابی به اهداف تمرین و انجام درست آن منتهی می‌شود.

به کارگیری سیستماتیک این اصل در تمرینات والیبال به طور چشمگیری تفکر خلاقانه بازیکنان را در شرایط مختلف بازی افزایش می‌دهد، چرا که آنها هدف تمرین را می دانند و به دنبال راه حلی برای دستیابی به این هدف خواهند بود که مهارت ارزیابی و درک شرایط و تصمیم‌گیری آنها را افزایش می‌دهد. این تفکر خلاقانه بر پایه دانش و آگاهی از جریان بازی و همینطور پیش بینی عملکرد بازیکنان در شرایط بازی می‌باشد. این نوع تفکر در سطوح بالاتر بیشتر مشهود خواهد بود و در حقیقت به بازیکنان کمک می‌کند تا درک عمیق تری از بازی والیبال به دست آورند.

3- دادن یک ایده یا تصویر از فعالیت و تمرین

به منظور یادگیری یک مهارت جدید، یافتن درک درستی از تمرین، یا برای ایجاد رفتار و عملکرد مناسب در یک مسابقه و همینطور در تمرین؛ بایستی ابتدا تصویر درستی درباره‏ی حرکت یا رفتار درست و دلایل و نکات کلیدی پایه‏ای آن در ذهن بازیکن ایجاد گردد. معمولاً این کار از راه های مختلفی انجام می شود؛ در حقیقت هرچه تنوع بیشتر باشد و حواس بیشتری از بازیکنان درگیر شود، تأثیرگذاری بیشتر خواهد بود.

روش‌های معمول در انجام این کار شامل توضیح کلی، نمایش آن حرکت یا مهارت یا رفتار توسط مربی، بازیکن و یا نمایش فیلم و عکس و سپس ارائه نکات کلیدی برای اجرای درست آن حرکت می باشد؛ نکته کلیدی و مهم در این بخش نمایش حرکت و مهارت می‌باشد و سپس ارائه نکات کلیدی. در بخش تشریح تمرین نیز می‌توان تصاویر تمرین را روی یک تخته به بازیکنان نشان داد یا نمونه کوچک آن را اجرا نمود.

این اصل تأثیر ویژه‏ خود را در تمرین دادن به نونهالان، نوجوانان و جوانان بیشتر نشان می‌دهد، چرا که آنها اغلب با دیدن بهتر یاد می‌گیرند. این اصل در سطوح بالا نیز کاربرد زیادی دارد: فیلمبرداری از نحوه اجرای تکنیک بازیکن و مقایسه آن با آنچه که بازیکنان نخبه انجام می‌دهند، تأثیر زیادی در یادگیری و اصلاح تکنیک دارد. همینطور بازیکنان سطح بالا نیاز دارند که به ظرفیت‌ها و پتانسیل حریفان خود نیز از طریق مشاهده کردن، پی ببرند تا بتوانند آسان تر راه مقابله با آنها را بیابند. در همه سطوح، مشاهده بازی تیم‌ها و بازیکنان پیشرفته اهمیت بالایی دارد و مربیان باید تا جای ممکن این کار را برای بازیکنان انجام دهند و به آنها گوشزد نمایند که روی چه نکاتی تمرکز کنند. ضمن اینکه مشاهده‏ی هدفمند فیلم توسط مربیانی با چشمان آموزش دیده که می دانند روی چه چیز تمرکز کنند، تأثیر زیادی روی افزایش سطح دانش آنها دارد.

4- پیشروندگی سیستماتیک و تدریجی تمرینات

این اصل مربی را وادار می‌کند تا در طراحی و سازماندهی تمرین، چه به صورت عمومی و چه به صورت ویژه، تمرینات را از آسان به سخت (فشار جسمانی)، از ساده به پیچیده (فشار ذهنی، تصمیم گیری)، از انفرادی به گروهی، از آهسته به سریع، از حجم بالا به کیفیت بالا و … طراحی کند. با اینکه این اصل تمرینی به طور کلی شناخته شده است، اما مربیان اغلب آنرا به درستی اجرا نمی‌کنند. خطا در اجرا و به کارگیری این اصل و پیشرفت بیش از حد سریع یا بیش از حد کُند تمرینات، یا ایجاد بار اضافه‏ی نامناسب و ناکافی در تمرین، همیشه باعث کاهش سرعت پرورش و توسعه بازیکن و یا حتی رکود و توقف پیشرفت او می‌شود. در بعضی موارد پیشروندگی بیش از حد سریع تمرینات می‌تواند برای سلامتی بازیکنان زیان آور باشد.

نوجوانان و جوانان خیلی راحت‌تر به روش‌های تمرینی سازگار می‌شوند؛ چرا که مربیان بذر این تفکر را در ذهن آنها می‌کارند که سخت کوشی و هوشمندی در تمرین کردن تنها راه برای آماده نمودن آنها برای سطوح بالای تمرینی و عملکردی در والیبال می‌باشد.
( به همراه خوش بینی و خوش قلبی و تفکر مثبت) و در این راه نباید عجله کنند، بلکه باید مهارت های پایه را در خود پرورش دهند و ابتدا بازیکنی همه کاره و کامل باشند و سپس در یک پست تخصصی شوند (تقریباً بعد از سن 16 سالگی)؛ چرا که تخصصی شدن بیش از حد زود هنگام، پرورش کامل و همه جانبه بازیکنان را مختل می‌کند.

5- پیشروندگی تمرینات متناسب با شرایط مختلف

این اصل ارتباط نزدیکی با اصل قبلی دارد. این اصل روی این نکته تأکید دارد که مربی در برنامه‌ریزی، سازماندهی و اجرای برنامه‌های تمرینی برای بازیکنان و تیم باید به دقت مواردی مانند سن، جنسیت، تجربه و سابقه‏ تمرین و بازی، سابقه بیماری و مصدومیت، مهارت‌ها و توانایی‌های آنها را به دقت مورد توجه قرار دهد. این اصل همینطور نیازمند آن است که مربی رفتارها، صحبت‌ها و رویکرد و نگرش خود نسبت به بازیکنان را نیز باید برطبق شرایط مختلف و واقعی تنظیم نماید.

خطا در اجرا و به کارگیری این اصل هم، همان نتایج خطا در اجرای اصل قبلی را در پی دارد؛ علاوه بر آن می‌تواند باعث ایجاد مشکلات جدی برای سلامتی بازیکنان شود (برای مثال تلاش برای به کارگیری تمرینات جسمانی نامناسب برای ساختار بدن زنان، حتی اگر چنین تمریناتی برای مردان موفق و اثر بخش بوده باشد) خطا در به کارگیری این اصل همینطور می‌تواند دوره اوج عملکرد یک بازیکن را به طور چشمگیری کوتاه کند.

6- انفرادی سازی تمرینات (در پیشروندگی تمرینات و در روش‌ها)

این اصل بیان می‌دارد که در برنامه‌ریزی و اجرای تمرینات، رویکرد انفرادی باید به کار گرفته شود؛ چرا که فقط تحت این شرایط می‌توان شرایط بهینه برای دستیابی به اوج عملکرد و حداکثر ظرفیت یک بازیکن را ایجاد نمود. در حالیکه در اصل قبلی باید در برنامه ریزی و سازماندهی و اجرای کلی تمرینات به ویژگی‌های کلی تیم و بازیکنان توجه می‌شد، این اصل به طور انفرادی‌تر و جزیی‌تر به برنامه‌ریزی، سازماندهی و اجرای تمرینات و رهبری تیم و بازیکنان می‌پردازد، و یکی از اصول مهم به ویژه در سطح بالا می‌باشد.

تجربه‏ بهترین و موفق‌ترین تیم‌های جهان نشان می‌دهد که ضروری است 40% تا 60% از حجم تمرینات سالیانه بر این مبنا طراحی شوند. انفرادی‌سازی تمرینات باید در این زمینه‌ها اجرا گردد:

• در تمرینات اصلاحی و تمرینات برطرف کردن اشکالات و نقاط ضعف.
• با توجه به پست تخصصی بازیکنان در تیم.
• مرتبط و متناسب با شرایط فعلی و واقعی ذهنی و جسمی بازیکنان
• (بار تمرینی متفاوت برای بازیکنی که از بیماری یا مصدومیت ریکاوری شده است، یا زمانی که بازیکنان در حال غلبه بر یأس و نا امیدی حاصل از یک باخت ناباورانه و غیرمنتظره هستند).
• مرتبط با شرایط ذهنی، عاطفی و احساسی و بدنی و دیگر ویژگی‌های هر بازیکن.
• در ارتباط با سطح مهارت‌های حرکتی و نرخ توسعه انفرادی بازیکنان: در حقیقت، آماده‌سازی بازیکنان (به ویژه آماده سازی جسمانی) برای اینکه بالاترین اثربخشی را داشته باشد، باید حتماً انفرادی سازی شده باشد.
• مرتبط با ایجاد بارهای تمرینی متفاوت برای بازیکنان ویژه با توجه به میزان استفاده از آنها در طول مسابقه یا در طول دوره مسابقات (مثلاً بار تمرین برای بازیکنی که در طول بازی قبلی تعداد زیادی حمله، دفاع روی تور و سرویس پرشی داشته است با بازیکنی که اصلاً بازی نکرده است، باید متفاوت باشد).

بنابراین بسیار مهم و کلیدی است که ویژگی‌ها و نقاط ضعف و قوت بازیکنان در جنبه‌های مختلف ذهنی و روانی، جسمانی، تکنیکی و تاکتیکی، به طور مداوم مورد ارزیابی و ثبت قرار گیرند و در برگه‌هایی نگهداری شوند و متناسب با آنها تمرینات انفرادی طراحی شوند.

7- تعداد اجراها (تعداد تکرارها)

هر اجرا در یادگیری یک مهارت جدید، هر تکرار از یک حرکت، تأثیری آنی در مغز فرد می‌گذارد و یک ارتباط عصبی در لایه بیرونی مغز به وجود می آورد. به منظور یادگیری و اکتساب یک مهارت یا افزایش و بهبود سطح عملکرد در یک مهارت جسمانی، این ارتباط‌های عصبی در لایه بیرونی مغز باید در سطح بهینه ای تثبیت و تقویت شوند؛ که این کار باید با تعداد تکرارهای بالا و در شرایط مشابه بازی صورت پذیرد. با یک اجرا از یک مهارت نمی‌توان ارتباط‌های عصبی لایه بیرونی مغز را پایدار نمود، و در نتیجه یادگیری صورت نخواهد پذیرفت. تکرار یکی از اصول پایه و بنیادین تمرینات والیبال و یادگیری حرکتی و به طور کلی یکی از اصول پایه یادگیری می‌باشد.

این اصل کلی و مشهور، جایگاه ویژه ای در تمرینات آموزشی دارد. تعداد تکرارها و اجراهای لازم در یادگیری انواع خاصی از مهارت‌ها یا بهبود سطح عملکرد در قابلیت‌های جسمانی ویژه ای، با انواع دیگر مهارت‌ها و یا قابلیت‌های جسمانی ممکن است تفاوت زیادی داشته باشد. همین طور این موضوع در بین افراد مستعد و غیرمستعد نیز متفاوت است. برای سطوح پایین و متوسط، تعداد اجراها (حجم تمرین) یکی از تعیین کننده‌ترین فاکتورها در پیشرفت یادگیری و افزایش قابلیت‌ها و مهارت‌های حرکتی خواهد بود.

تکرارهای با کیفیت و هدفمند کلید پیشرفت بازیکنان می‌باشد، این اصل تمرینی نه تنها در طراحی یک جلسه تمرینی یا بخشی از یک جلسه تمرینی مهم و کلیدی است و باید مد نظر قرار گیرد، بلکه باید در برنامه ریزی تعداد تکرارها در درون یک میکروسیکل یک هفته‌ای و دیگر دوره‌های طولانی تر تمرینی نیز مورد توجه ویژه قرار گیرد.

همانطور که اشاره شد، تکرار یک حرکت یا یک تمرین باعث ایجاد پایداری و ثبات در اجرای آن حرکت می‌شود؛ پس باید مراقب باشیم که چه حرکتی را تکرار می‌کنیم چون اگر حرکتی را به طور اشتباه انجام دهیم و تکرار کنیم، در انجام اشتباه یک حرکت به ثبات می‌رسیم؛ در اینجا نقش بازخوردهای مربی در اصلاح تکنیک اهمیت بالایی می‌کند. همین طور تحقیقات اخیر در طراحی تمرین نشان داده است که آنچه باعث عملکرد بهتر بازیکن در بازی والیبال می‌شود، علاوه بر تعداد تکرارهای بالا، انجام تمرینات شبیه بازی می‌باشد. بنابراین در طراحی تمام تمرینات و در همه سطوح باید تا جای ممکن از تمرینات شبیه بازی استفاده نمود. پس تعداد تکرار بالا از یک تمرین لزوماً به عملکرد بهتر در طول بازی والیبال منتهی نمی‌شود، مگر اینکه این تکرارها در شرایط شبیه بازی والیبال صورت گیرد.

8- آگاهی از نتایج عملکرد (دادن بازخورد)

دادن بازخورد به بازیکنان، سنگ بنای آموزش کارآمد و اثربخش است. هر چه که بازیکنان از نتایج عملکرد خود آگاهی بیشتر و سریع‌تری داشته باشند، یادگیری بهتر رخ می‌دهد. این آگاهی از نتایج عملکرد یا دادن بازخورد می‌تواند به صورت کلامی، گرافیکی، عکس، فیلم یا آمار و ارقام باشد.دادن بازخوردهای به موقع، ویژه، سازنده و در روشی مثبت و کمک کننده یکی از اجزای مهم و حیاتی سازماندهی تمرین و آموزش هر چیزی می‌باشد. فراموش نکنیم که هدف از دادن بازخورد به بازیکنان، کمک به آنهاست تا بهتر بیاموزند و پرورش یابند و در نهایت عملکرد بهتری در بازی داشته باشند.

9- شرایط یادگیری حرکتی

محیط تمرین همواره باید مثبت و حمایت‏گر باشد؛ و در این بین مهم‌ترین فاکتور رفتار و رویکرد مربی می‌باشد. اطلاعات درباره نتایج عملکرد باید بعد از هر اجرا ارائه گردد و علاوه بر آن زمان بین دادن اطلاعات و بازخورد به بازیکن تا اجرای بعدی او، نباید بیش از حد کوتاه باشد. باید زمان و تکرار کافی در محیطی مثبت و حمایت کننده در اختیار او قرار داد تا بتواند فکر کند و اطلاعات را پردازش نماید. برای کودکان و نونهالان این اطلاعات نباید خیلی با جزئیات باشد، در حالیکه برای بزرگسالان هر چقدر اطلاعات ارائه شده دقیق‌تر باشد سطح عملکرد بیشتر افزایش می‌یابد. اما نباید فراموش کرد که این اطلاعات باید فقط درباره یک موضوع و نکته ویژه ارائه گردد. دوباره تکرار می کنیم که محیط تمرین باید سرشار از آرامش و امنیت روانی، رفتارهای مثبت و حمایت‏گر، باور و اعتقاد دوطرفه‏ی مربی و بازیکنان به هم و تکرارهای بالای هدفمند و چالشی در اجرای مهارت باشد.

10- بار تمرین

زمانی که یک تمرین سازماندهی می‌شود، بازیکنان باید تمرینات ویژه ای را اجرا کنند، و باید در یک بازه زمانی مشخص، بار تمرینی تعیین شده با تعداد تکرار لازم و خواسته شده را به اجرا بگذارند؛ در همین حال مربی ممکن است میزان بیشتری از دقت را از بازیکنان بخواهد و یا شرایط تصمیم گیری در یافتن راه حل برای موفقیت در شرایط مختلف تمرین را دشوارتر کند. البته در همه این شرایط بازیکنان تلاش می‌کنند تا همه خواسته‌های مربی را به اجرا بگذارند. در همین ارتباط ما معمولاً می‌گوییم که “به بازیکنان بار اضافه وارد می‌کنیم” و واژه‏ی “بار تمرینی” به معنی مجموع میزان فعالیت‌های جسمانی و فشارهای ذهنی و روانی (تصمیم‌گیری) در طول تمرین می‌باشد.

بار تمرینی جنبه‌های مختلفی از بدن بازیکنان را پرورش می‌دهد. هدف اصولی و بنیادین تمرین این است که تیم و بازیکنان به تدریج و به طور پیشرونده به آمادگی همه جانبه برسند تا بتوانند در طول بازی و کل مسابقات بهترین عملکرد خود را به نمایش بگذارند. در همین ارتباط بارتمرینی به طور عمومی به دو بخش تقسیم می‌شود:

بخش اول: انرژی لازم برای اجرای بار تمرینی خواسته شده.

بخش دوم: ویژه سازی بار تمرینات با توجه به عملکرد بازیکنان در بازی والیبال.

بخش اول با دو عنصر توضیح داده می‌شود: حجم و شدت.

حجم بار تمرین همیشه به معنی کل میزان و مقدار تمرین می‌باشد که در بخش‌های مختلف تمرین انجام می‌شود. با روش‌های مختلفی می‌توان آنرا توضیح داد: مانند تعداد پرش‌ها، کل زمان اجرای تمرین، میزان مسافتی که بازیکن می‌دود، تعداد جلسات تمرین، یا کل زمان یا ساعات تمرینات در دوره‌های طولانی تر تمرینات.

شدت بارتمرینی مربوط می‌شود به تمرکز و میزان تمرین در بازه زمانی داده شده. تقریباً می توانیم بگوییم که شدت تمرین مرتبط است با نسبت بین حجم تمرین و بازه زمانی تمرین. به معنی دیگر، شدت تمرین می‌تواند به وسیله تلاشی که نیاز است بازیکن برای اجرای کامل تمرین به کار ببرد، تعریف شود. به طور کلی می‌توان گفت حجم تمرین مربوط به کمیت تمرین است و شدت تمرین مربوط به کیفیت تمرین می‌باشد.

این دو جزء تمرینی ارتباط نزدیکی باهم دارند؛ و در اغلب موارد نباید هر دو عنصر تمرینی را همزمان با هم افزایش داد؛ اگر حجم افزایش می‌یابد، شدت تمرین یا باید ثابت باشد یا کاهش یابد و اگر شدت تمرین افزایش می‌یابد، حجم تمرین باید کاهش یابد یا ثابت بماند؛ این موضوع مرتبط است با میزان انرژی استفاده شده در تمرین.

بخش دوم بار تمرین (ویژه سازی بار تمرینات) می‌تواند با نحوه طراحی تمرین و میزان شباهت آن به بازی والیبال توضیح داده شود، که شبیه ترین تمرین به بازی والیبال، خود بازی والیبال می‌باشد، سپس به ترتیب تمرینات 6 به 6 و تمرینات شبیه سازی، تمرینات در گروه کوچکتر، تمرینات تکنیکی شبیه بازی برای پست‌های مختلف، تمرینات انفرادی برای آماده سازی ویژه، تمرینات قالبی مربی محور و … ؛ و در انتها؛ ورزش‌های دیگر.

به منظور دستیابی به بهترین نتایج، مربی باید با انتخاب و طراحی تمرین مناسب( تمرینات تا جای ممکن شبیه بازی باشند)، حجم و شدت را با دقت باهم ترکیب کند، تا توانایی‌ها  وکیفیت عملکرد بازیکنان پرورش یابد.